امام علی (ع)
بر مردمان روزگاری آید که جز سخن چین را ارج ننهند،جز بدکار را خوش طبع نخوانند و جز با انصاف را
ناتوان ندانند.
در آن روزگار صدقه را تاوان به حساب آرند،بر پیوند با خویشتن منت گذارند و عبادت را وسیلت بزرگی
فروختن بر مردم انگارند.
درچنین هنگام،کار حکمرانی با مشورت زنان بُود و امیر بودن از آنِ کودکان و تدبیر با خواجگان.
[ پنج شنبه 90/11/6 ] [ 5:9 عصر ] [ mina ]
