تنهایی ام را با تو قسمت می کنم ، سهم کمی نیست 

 گسترده تر از عالم تنهایی من عالمی نیست 

 غم آنقدر دارم که می خواهم تمام فصل ها را 

 بر سفره ی رنگین خود بنشانم ات، بنشین غمی نیست 

 آیینه ام را بر دهان تک تک یاران گرفتم 

تا روشنم شد در میان مردگانم  همدمی نیست 

 همواره چون من نه ! فقط یک لحظه خوب من بیندیش 

 - لبریزی از گفتن ولی در هیچ سوی ات محرمی نیست 

 من قصد نفی بازی گل را و باران را ندارم 

 شاید برای من که همزاد کویرم شبنمی نیست 

 شاید به زخم من که می پوشم ز چشم شهر آن را 

  در دست های بی نهایت مهربانش مرهمی نیست  

 شاید و یا شاید هزاران شاید دیگر اگر چه  

اینک به گوش انتظارم جز صدای مبهمی نیست

 محمد علی بهمنی