گفتم:خستـــــه ام...

گفتی: لا تقنطوا من رحمة الله. (از رحمت خدا ناامید نشوید ـ سوره زمر/آیه 53)

گفتم: هیشکی نمیدونه تو دلم چی می‏گذره.

گفتی: ان الله یحول بین المرء و قلبه. (خدا حائل است بین انسان و قلبش ـ سوره انفال/آیه 24)

گفتم: غیر از تو کسی رو ندارم.

گفتی: نحن اقرب من حبل الورید. (ما از رگ گردن به انسان نزدیکتریم ـ سوره ق/آیه16)

گفتم: ولی انگار اصلا منو فراموش کردی!

گفتی: فاذکرونی اذکرکم. (من را یاد کنید تا یاد شما باشم ـ سوره بقره/آیه 152)

گفتم: تا کی باید صبر کرد؟

گفتی: و ما یدریک لعل الساعة تکون قریبا. (تو چه میدونی شاید موعدش نزدیک باشه

ـ سوره احزاب/آیه 63)

گفتم: تو بزرگی و نزدیکیت برای من کوچک خیلی دوره.تا اونموقع چی کار کنم؟

گفتی: واتبع ما یوحی الیک واصبر حتی یحکم الله. (کارهایی رو که بهت گفتم

انجام بده و صبر کن تا خدا خودش حکم کنه ـ سوره یونس/آیه 109)

 گفتم: خیلی خونسردی!تو خدائی و صبور.من بنده ات هستم و ظرف صبرم کوچک.یه اشاره کنی تمومه.

گفتی: عسی ان تحبوا شیئاً و هو شر لکم. (شاید چیزی که تو دوست داری به صلاحت نباشه

ـ سوره بقره/آیه 216)

 گفتم: انا عبدک الضعیف الذلیل؛اصلا چطور دلت میاد؟

گفتی: ان الله بالناس لرئوف الرحیم. (خدا نسبت به همه مردم مهربونه ـ سوره بقره/آیه 143)

 گفتم: دلم گرفته.

گفتی: بفضل الله و برحمته فبذلک فلیفرحوا. (مردم به چی دل خوش کردند؟!باید به فضل و رحمت خدا شاد بود)

گفتم: اصلا بی خیال! توکلتُ علی الله.

گفتی: ان الله یحب المتوکلین. (خدا اونهایی رو که توکل می کنند دوست دارد

ـ سوره آل عمران/آیه 159)

گفتم:خیلی چاکریم!

ولی این بار، انگار گفتی:حواست رو خوب جمع کن!یادت باشه که:

و من الناس من یعبد الله علی حرف و فان اصابة خیر؛اطمأن به و ان اصابته

فتنة انقلب علی وجهه خسر الدنیا و الاخرة... (بعضی از مردم خدا رو فقط

به زبان عبادت می کنند.اگر خیری بهشون برسه، امن و آرامش پیدا

می‏کنند و اگر بلائی سرشان بیاد تا امتحان بشن، رویگردان می‏شوند).